�از بدعت ها بپرهیزیدکههر نوظهوری بدعت است و هر بدعتی در آتش است�.[221]

�اما بعد، همانا بهترین سخن، كتاب خدا و بهترین سیرت، سیرت محمد(ص) است. و بدترین امور، امور نوظهورند(که بر اساس قرآن و سنّت نیستند) و هر بدعتی ضلالت است�.[222]

�خداوند از پذیرش توبۀ اهل بدعت ابا می فرماید...زیرا دل اهل بدعت با آن سرشته شده است�.[223]

بنابر تعریف ، بدعت چیزی نو است كه در دین پیدا شود و به زمانۀ رسول (ص) نبوده باشد، و هر چه در دین افزوده باشند یا كم كرده باشند بعد از اكمال آن. هیچ چیز مانند بدعت، دین را در معرض انهدام قرار نمی‌دهد. بدعتها عامل انحرافات در ادیان الهی بوده اند.

نقل شده است که فردی برای برون رفت از فقر و دستیابی به مال و مقام دنیا، به اغوای ابلیس، دین جدیدی ابداع نموده و مردم را به سوی آن دعوت نمود. از قضا مردم از این دین جدید خوششان آمد و گروه گروه به آن گرویدند و کار آن فرد بالا گرفت. اما وی پس از مدتی دچار عذاب وجدان شد و با خود گفت: چه گناه بزرگی مرتکب شدم که مردم را از دین حق گمراه کردم. پس تصمیم گرفت که مردم را به راه راست باز گرداند. مردم را جمع کرد و حقیقت را به ایشان گفت، اما مردم سخن او را قبول نکردند و گفتند تو اشتباه می کنی، دین حق همین است و اگر تو نیز از آن بازگردی، ما هرگز از آن باز نخواهیم گشت! آن شخص چون چنین دید، زنجیری بر گردن خود افکند و میخ هایی بدان بست و گفت: من خود را باز نمی کنم تا این که خداوند توبۀ مرا بپذیرد. خداوند به پیامبر آن زمان وحی کرد که:�به او بگو: قسم به عزت و جلالم، اگر آن قدر مرا بخوانی تا بند از بندت جدا شود، توبه ات را قبول نمی کنم مگر این که آن کسانی را که با دین تو از دنیا رفته اند، زنده کنی و از گمراهی نجات بخشی�.[224]