همکاری فرقه با مؤسسات انگلیس:[178]سردنیس رایت، مورخ و سیاستگر انگلیسی در کتاب خود تصریح می کند که بهائیان در بسیاری از موارد برای حفظ جان خود(از گزند مخالفان)درکنسولگریها و تلگرافخانه های انگلیس پناه می جستند.[179]محمدرضا آشتیانی زاده، از سیاستمداران آگاه و پر اطلاع عصر پهلوی نکتۀ مهم و بسیار در خورِ دقتی را بازگو می کند: �در سفارت انگلیس اگر می خواستند از ایرانیان استخدام کنند، حتماً یا یهودی یا ارمنی یا بهائی، گهگاه زرتشتی و برای مشاغل نازل تر از قبیل فراشی و نامه رسانی و باغبانی و غلامی از پیروان فرقۀ علی اللهی(غلاه) بر می گزیدند و به عبارت دیگر، خدمتگزاران بومی سفارت انگلیس از هر فرقه ای بودند غیر از شیعۀ اثنی عشری�.

* لیست اشتغال برخی از اعضای فرقه در سفارت انگلستان را در منابع زیر خواهید یافت: فراموشخانه و فرامواسونری در ایران،کشف الحیل، الکواکب الدریه، بهائیت چگونه پدید آمد؟، خاطرات صبحی، آهنگ بدیع سال 29(1353)؛ش1و 2، جستارهایی از تاریخ بهائیگری در ایران، پیدایش حزب کمونیست ایران؛ تقی شاهین(ابراهیمف)؛ ترجمه ر. رادنیا، تاریخ ظهور الحق؛ ج 8، تذکرۀ شعرای بهائی؛ ج3، ظهور و سقوط سلطنت پهلوی، خاطرات سیاسی سرآرتور هاردینگ؛ ترجمۀ دکتر جواد شیخ الاسلامی.

�بعد از جنگ بین المللی اول که حکومت شوروی در روسیه برقرار شد، در عشق آباد که مرکز اجتماع و عملیات بهائی ها بود، بلشویکها درون مشرق الاذکار شبکۀ جاسوسی به نفع انگلیسی ها کشف کرده و قریب یکصد نفر از وجوه بهائی های آنجا را معدوم ساختند. همچنین جاسوسانی که در جنگ بین المللی اول، اعراب را در سوریه و حجاز و نجد و شرق اردن برای جدا شدن از عثمانی ها و به دست آوردن استقلال تشویق می کردند همه از بهائی ها بوده و به دستور انگلیسی ها این تبلیغات را انجام می دادند. از جملۀ آنها یکی حسین روحی بود که پدرش اهل آذربایجان و گویا در مصر متولد شده بود و در سفارت انگلیس مقیم قاهره منشی بود و در جنگ بین الملل اول پولهایی که بایستی میان عرب ها تقسیم شود، او می برد و می رساند و بعد هم مطابق آخرین اطلاعی که به من رسید در فلسطین وزیر فرهنگ شده بود و نیز برادران افنان که خود را از خویشاوندان میرزا علی محمد باب می دانستند در وقت تشکیل دولت عراق دست اندر کار کلیۀ امور عراق بودند...�.[180]