استعمار انگلستان بالاخره در سال 1918 موفق شد که دولت عثمانی را در طی جنگ اول جهانی(1918-1914) به شکست کشانَد. فروپاشی دولت نیرومند عثمانی راه را برای ورود انگلستان به منطقۀ خاورمیانه گشود.

پس از پایان جنگ، سران صهیونیزم که با کمکهای مالی سرشار خود به انگلستان و نیز تلاش در کشانیدن دولت آمریکا به جنگ، نقش مؤثری در پیروزی دولتهای انگلوساکسون بر دولتهای آلمان* و عثمانی ایفا نموده و از مدتها پیش خواستار اختصاص یافتن سرزمین فلسطین به خود جهت تشکیل دولت یهود بودند به این هدف خود نائل شدند. دولت انگلیس برای به شکست کشانیدن عثمانی، با شریف حسین هاشمی(حاکم منطقۀ حجاز) پیمان نامه ای تنظیم کرده بود مبنی بر این که در صورت کمک وی به فروپاشی عثمانی، منطقۀ حجاز کماکان در اختیار او خواهد بود و نیز در این پیمان نامه متعهد گشته بود که (علیرغم آنچه در افواه بود) اجازۀ مهاجرت یهود به سرزمین فلسطین را ندهد**.

* یکی از علل شکل گیری احساسات ضدیهود در آلمان، همین کمکها بود.

** در حالی که شریف حسین در حال جنگ با دولت عثمانی بود(1916 م.) دولت انگلستان مشغول تجهیز عبدالعزیز سعودی و وهابی ها بر ضد او بود. وهابیون سعودی تا سال 1925 موفق شدند شریف حسین را شکست داده و حجاز(مکه و مدینه و توابع) را تصرف کنند. سعودی ها و وهابیون در سال 1927 پس از عقد پیمانی با دولت انگلستان، تأسیس �مملکت عربستان سعودی� را رسماً اعلام کردند.

در سال 1917، لرد بالفور(وزیر خارجۀ انگلستان) در نامه ای به بارون ادموند روچیلد تشکیل قریب الوقوع دولت اسرائیل را اعلام کرد. انگلستان، هربرت ساموئلِ یهودی صهیونیست را به عنوان نمایندة سامی انگلستان به فلسطین اعزام داشت. ساموئل که مدت پنجاه سال در فلسطین اقامت نمود، تعداد ششصد هزار یهودی صهیونیست مهاجر را در این منطقه سکونت داد و پست های مهم را به آنها واگذار کرد و هر چه توانست زمین از مسلمانان گرفت و به صهیونیستها داد و امتیاز تجارت خارجی را منحصراً به صهیونیستها داد و حمل سلاح را بر مسلمانان ممنوع کرد، در حالی که تسهیلات فراوانی برای خریداری اسلحه نسبت به صهیونیستها مبذول داشت.[91]یهودیان صهیونیست چون سیل به جانب سرزمین فلسطین سرازیر شده و با تشکیل گروههای مسلح تروریستی چون هاگانا، پالماخ، ایرگون(به رهبری مناخیم بگین)و اشترن، با تصرّفات عدوانی در فلسطین مستقر گردیدند.

هنری فورد می نویسد: �اگر جهان می دانست یا اجازه داده می شد که بداند چگونه یهودیانِ(صهیونیست) زمینهای فلسطین را از دست مسلمانان بیرون آوردند، چنان بیزاری و نفرتی نسبت به یهود در دلش ایجاد می شد که هرگز فراموش نمی شد. تمام این اعمال با اطلاع نمایندۀ انگلستان انجام می گرفت. ولی مگر ممکن بود کسی از این وقایع و غارتها و آدم کشی ها صحبتی به زبان آورد؟ حتی یکی از کارمندان دولت انگلستان وقتی به دولت خود گزارشی راجع به زمین دزدیِ یهود داد فوراً از كار برکنار شد�.

انگلستان تمام قوای خود را برای حمایت از یهودیان صهیونیست تحت اختیار آنها گذاشته بود و برای جلوگیری از هر گونه شورشی از طرف مسلمانان، امارتی در شرق اردن تشکیل داد تا دولت اسرائیل بدون هیچ دغدغه و دردسری تشکیل شود.[92]